Metoda ta koncentruje się na rozwijaniu sfery emocjonalno – społecznej oraz świadomości samego siebie i innych osób za pomocą ruchu.

W trakcie zajęć prowadzonych ta metodą dzieci poznają swoje otoczenie i uczą się jak się czuć w nim bezpiecznie. Dzięki temu otwierają się na twórcze działanie i łatwiej nawiązują relacje z innymi osobami.

Ćwiczenia tą metodą:

• pomagają zdobyć pewność siebie,
• budują poczucie bezpieczeństwa,
• ułatwiają nawiązywanie kontaktów,
• prowadzą do poznania siebie i własnego ciała.

Metoda ta szczególnie aktywizuje i usprawnia czynności analizatorów: słuchowego, wzrokowego i kinestetyczno-ruchowego. Kształci prawidłowo lateralizację, orientację w przestrzeni i w schemacie ciała. Koordynuje więc czynności wzrokowo-słuchowo-ruchowe oraz usprawnia i harmonizuje wszystkie funkcje psychomotoryczne. Stosuje się trzy rodzaje ćwiczeń tj.

• ruchowe, które mają charakter uspakajający i relaksacyjny,
• ruchowo-słuchowe, które usprawniają percepcje słuchową, małą motorykę oraz orientację w przestrzeni i w schemacie własnego ciała,
• ruchowo-słuchowo-wzrokowe.

Elementem uatrakcyjniającym zajęcia są odpowiednio dobrane do ćwiczeń podkłady muzyczne.

• ćwiczenia tą metodą,
• ułatwiają nawiązywanie kontaktów,
• kształci zdolność rozumienia i operowania symbolami,
• usprawnia zaburzone funkcje.

Metoda ta służy uruchomieniu intelektualnego potencjału "drzemiącego" w człowieku. Ćwiczenia wymyślone przez dr Dennisona angażują między innymi obie strony ciała i ruchy skoordynowane gałek ocznych, rąk oraz nóg, co równomiernie uaktywnia obie półkule.

Ćwiczenia tą metodą mają wpływ na:

• poprawę koncentracji,
• usprawnienie zmysłów i zwiększenie spostrzegawczości,
• wpływają na wzrost poczucia własnej wartości, dobrego samopoczucia,
• mają wpływa na zmniejszenie lub zwiększenie napięcia mięśniowego i ścięgien,
• Pokonywanie stresów i napięć wynikających z życia codziennego.

Metoda ta wykorzystuje terapeutyczny wpływ muzyki na rozwój dziecka autystycznego. Muzyka daje możliwość odbioru miłych i przyjemnych doznań, pobudza do działania lub skłania do skupienia, pomaga w nawiązaniu kontaktu z innymi ludźmi.

Zajęcia z udziałem psa mają również na celu rozwijanie sfery umysłowej dziecka, wpływając na koncentrację uwagi, rozwój mowy i funkcji poznawczych, pobudzanie zmysłu wzroku, słuchu, dotyku i węchu.

Osoby biorące udział w zajęciach uczą się określania związków przyczynowo- skutkowych, rozpoznawania kolorów i kształtów, różnic i podobieństw. Dzięki nawiązaniu i pogłębieniu kontaktu z psem osoba niepełnosprawna czuje się pewniej we własnym środowisku, łatwiej nawiązuje kontakty społeczne, poprawia komunikację, zdobywa nowych przyjaciół. Różnego rodzaju zabawy wpływają na aktywność fizyczną podopiecznych.

Metoda ta opiera się na działaniu, którego celem jest rozwiązywanie problemów dnia codziennego, poprzez badanie relacji otoczenie – ja. Ze strony terapeuty polega ona na czynnym wspomaganiu fizycznym wychowanka. Odbywa się to przez kładzenie rąk terapeuty na grzbietowej stronie dłoni podopiecznego i lekkie ukierunkowanie ich na wykonanie czynności, co pozwala wychowankowi czuć się sprawcą. Pomoc ta nie może być wyręczeniem ani wymuszeniem. Dotykanie otoczenia to badanie siebie i środowiska.

Program ten jest to program który pozwala na nawiązanie kontaktu z dzieckiem, budowaniu zaufania do terapeuty, rozbudzaniu sprawności poznawczej oraz kształtowania orientacji w schemacie ciała. Zajęcia tą metodą odbywają się przy muzyce.

Programy Knillów mogą być stosowane jako metoda:

• służące poznaniu własnego ciała i umożliwiająca kontakt z otoczeniem,
• pobudzająca dzieci głębiej niepełnosprawne intelektualnie do aktywności i współdziałania aktywizująca dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym,
• diagnostyczna i usprawniająca w terapii dzieci nieharmonijnie rozwijających się, z trudnościami w nauce,

Metoda oparta jest na zabawie z dzieckiem. Zadaniem jest obserwacja czynności wykonywanych przez dziecko, akceptacja zachowań które towarzysza zabawie, nakierunkowywanie na właściwe zasady zabawy oraz wprowadzanie ograniczeń tak aby dziecko nie wyrządziło sobie krzywdy.

Metoda ta znacząco na rozwój mowy u dzieci. Poprzez czytanie i opowiadanie dzieciom naturalnie wzbogaca się język o wyrazy z zakresu słownictwa sytuacyjnego. Dzięki ćwiczeniom tą metodą często udaje się rozładować wiele napięć, opanować lęk, uspokoić wewnętrznie

Głównym założeniem tej metody to wszechstronny rozwój dziecka tak, aby mogło ono uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać wszelkie swe zdolności na tyle, na ile jest to możliwe, mimo występujących niepełnosprawności.

Technika ta ma pomóc w pokonywaniu lęków o różnym pochodzenie, uwalnianiu od zahamowani. Ma wzmacniać wiarę we własne siły. Dziecko maluje farbami, ale pomaga sobie ruchami ciała, słowami ,gestami.

• Celem metody jest :
• Kształcenie wyobraźni,
• rozładowanie napięcia,
• ćwiczenie koncentracji na zadaniu,
• wzmacnianie poczucia wiary we własne możliwości.

 To terapia światłem i barwami, służy do regulowania poziomu pobudzenia dziecka oraz poziomu napięcia mięśniowego całego ciała lub poszczególnych partii ciała dziecka. Metoda ta stosowana jest jako forma relaksu w ramach odpoczynku czy ćwiczeń rozluźniających na koniec zajęć. 

Dostarczają dziecku doznań dotykowych, pozwalają dziecku poznać własne ciało, nawiązać kontakt oraz zapewnić poczucie pewności i bezpieczeństwa.